De moderne economie wordt gedomineerd door razendsnelle technologische ontwikkelingen, globalisering en demografische verschuivingen. Dit stelt bedrijven voor ongekende uitdagingen. Succes en overleving hangen in toenemende mate af van het vermogen om producten en diensten snel te heruitvinden. Maar hoe gaan bedrijven om met deze dynamische realiteit, waarin bedreigingen niet alleen komen van traditionele concurrenten, maar ook van overheden en cybercriminelen?

Nieuwe bedreigingen en veranderende concurrentie

Waar vroeger concurrenten voornamelijk afkomstig waren uit dezelfde sector, moeten bedrijven nu rekening houden met nieuwe actoren. Overheden voeren voortdurend beleidshervormingen door die impact hebben op de bedrijfsvoering, terwijl cybercriminelen het gemunt hebben op bedrijfsgegevens en kapitaal.

Hoe kunnen we ons wapenen tegen dat veranderend overheidsbeleid en de relatief nieuwe concurrenten die niet uit zijn op ons product of onze dienst, maar wel op ons kapitaal?

De paradox van automatisering en productiviteit

Ik begin deze blogserie met de stelling: automatiseren betekent een verlaging van de productiviteit per medewerker.

Op het eerste gezicht lijkt dit een vreemde uitspraak. We automatiseren immers om repetitieve taken efficiënter door computers te laten uitvoeren. Dat is waar, maar automatisering leidt ook tot een exponentiële toename van informatieverwerking en -behoefte. Hoe meer gegevens we genereren, hoe groter de vraag naar inzicht en interpretatie wordt.

Dit doet denken aan de wet van Moore: naarmate de rekenkracht van computers toeneemt, worden we in staat om complexere vraagstukken door algoritmes te laten oplossen. Het probleem is echter dat mensen hierdoor steeds minder gewend raken om zelf na te denken. We vertrouwen blindelings op computers die, gevoed door algoritmes, de voor ons juiste antwoorden produceren.

De impact op de werkvloer

Door deze ontwikkeling worden medewerkers steeds afhankelijker van technologie. Hoewel we over een bredere kennis beschikken, verdwijnt de diepgaande expertise naar de achtergrond. De moderne werkomgeving vereist een continue stroom van data en rapportages, waardoor bedrijven onder druk worden gezet om steeds meer informatie in verschillende formaten aan te leveren.

We hebben een economie gecreëerd waarin risico’s koste wat het kost in kaart moeten worden gebracht en voorzien van een controleerbaar label. Van accountants tot QHSE-medewerkers, een groot deel van de arbeidsmarkt is gericht op het analyseren en documenteren van potentiële risico’s. Daar komt nog eens de NIS2-richtlijn bij, die organisaties verplicht om hun cybersecuritybeleid verder te formaliseren. Hoewel deze regelgeving noodzakelijk is, brengt het een aanzienlijke administratieve last met zich mee.

De realiteit van automatisering

De paradox van automatisering wordt nog duidelijker wanneer we kijken naar de praktijk. Hoewel slimme software-oplossingen worden ontwikkeld om processen efficiënter te maken, kunnen veel ondernemingen deze niet volledig implementeren vanwege financiële beperkingen of een gebrek aan integratiemogelijkheden. Het resultaat? Nog meer Excel-sheets, nog meer inlogportalen en nog meer handmatige invoer van gegevens.

We automatiseren onszelf dus niet naar meer efficiëntie, maar naar een situatie waarin het vinden van geschikte medewerkers een steeds grotere uitdaging wordt. Bedrijven worden gedwongen genoegen te nemen met minder gekwalificeerde werknemers, of in sommige gevallen zelfs niemand, omdat geschikte kandidaten simpelweg niet beschikbaar zijn.

Wat als het internet een week uitvalt?

Deze afhankelijkheid van technologie roept een intrigerende vraag op: wat gebeurt er als we plotseling geen toegang meer hebben tot internet? Stel je voor dat de kabels beschadigd raken en organisaties gedurende een week offline moeten werken. Hoeveel bedrijven zouden in staat zijn om hun operaties voort te zetten zonder de digitale infrastructuur waarop ze volledig vertrouwen?

In de volgende blog zal ik dieper ingaan op dit scenario en de implicaties van een plotselinge verstoring van onze digitale afhankelijkheid. Wat kunnen bedrijven doen om veerkrachtiger te worden in een wereld waarin technologie zowel een zegen als een vloek is?